Statig blog 10: De Grote Salariskwestie

Door: Javier Crijnen

Om de zoveel tijd laait de discussie weer op omtrent de hoogte van de salarissen van Tweede Kamerleden. Als deze discussie gaande is hoor ik vaak de SP het hardst roepen dat salarissen van Kamerleden buitensporig hoog is, zeker in tijden van crisis. De groenteman heeft het nu toch ook zwaar. Zulke maatregelen zouden echter een miskenning zijn van de noodzaak een degelijk dagelijks bestuur en een degelijk  controle mechanisme daarop te creëren. [more…]

Neem nou het voorbeeld Gerrit Zalm, minister van financiën tussen 1994 en 2007, een bonk van ervaring, een man die durft aan te pakken verdient nu bij de ABN Amro vier keer zoveel dan hij als minister nu had kunnen verdienen. Denk hiernaast aan een groot talent als Camiel Eurlings  die uiteindelijk heeft gekozen voor het bedrijfsleven. Ook Wouter Bos nam deze stap. Hij zei de politiek vaarwel om meer tijd met zijn familie te kunnen besteden waarna hij wel gelijk aan de slag ging bij KMPG. En geef ze eens ongelijk, deze mannen hoeven nu niet meer dagelijks in de aandacht van de media te staan en daarnaast verdienen ze het vier á vijfvoudige van wat ze zouden verdienen als minister.

Hiernaast moet de onervarenheid van Kamerleden worden genoemd. Op dit moment hebben Kamerleden gemiddeld net iets meer dan vier jaar ervaring in de politiek. De Tweede Kamer wordt vaak als een carrièrestap gezien om minister te worden en vervolgens om vanuit het ministerschap het bedrijfsleven in te gaan. Ik ben van mening dat dit een zeer gevaarlijke insteek is, omdat algemeen bekend is dat ervaring in welke carrièrerichting dan ook van cruciaal belang is om kwalitatief op een hoog peil te blijven.

Voorts kan worden betoogd dat Nederlandse ministers in vergelijking met hun collega’s in de westelijke wereld niet bizar veel verdienen. De ministers van onze zuidelijke onderburen verdienen fors meer dan ministers in ons deel van de lage landen. Terwijl wij toch echt een grotere begroting hebben.

Ik begrijp dat de Nederlandse staat geen salarissen kan aanbieden zoals die in de top van het bedrijfsleven worden gehanteerd, maar een salarisverhoging zou naar mijn mening de kwaliteit van wetgeving alleen maar ten goede komen. Daarnaast zou kunnen worden gedacht aan een systeem waarin Kamerleden die langer zitten ook meer verdienen. Ik begrijp dat een dergelijk stelsel vanuit staatsrechtelijk oogpunt zeer discutabel kan zijn, maar mij is het te doen om het Kamerlidmaatschap om te toveren van een carrièrestap naar een carrière an sich.